Ik hou van taart!

Vele vrienden, kennissen, familieleden, buren en relaties roemen mijn optimisme. Ik vind dat superlief, maar dat komt voort uit een optimistische levenswijze die ik al 44 jaar met heel veel plezier toepas en koester.

Ik hou van taart! Vooral die hazelnootversie (meest besteld) van Maison Kelder uit Den Haag, Zoetermeer en Wassenaar. Ze hebben twee soorten. De eerste is de hazelnootcrèmetaart (Scrabble 4x woordwaarde) en de andere is de hazelnootslagroomtaart. Die laatste staat bij ons op de eerste plaats van lekkere taarten en laat het appelgebak van Dudok, de lemon meringue pie van mijn moeder en de tompoezen van de Hema ver achter zich. De enige taart die enigszins in de buurt komt, is de appeltaart van mevrouw Van der Ham, die ik één keer per jaar op mijn verjaardag ontvang.

Anyway, de hazelnootslagroomtaart is er in verschillende maten, en mijn vrouw en ik doen ons twee keer per jaar tegoed aan de achtpersoons taart. Gezien het feit dat er slagroom op zit, moet hij binnen twee dagen op, en u zult begrijpen dat de gebaksbordjes hier niet voor uit de kast worden gehaald—te klein. Twee keer daags, en in twee dagen tijd, verorberen we deze taart in alle stilte, om vervolgens weer te dromen van de volgende. Maison Kelder forever!

Ik hou van taart, en die metafoor pas ik ook toe in mijn leven. Ik verdeel mijn leven in acht taartpunten: mijn privéleven met Suus, Finou, Rookie en Pepper; zakelijk met alle presentaties en theatershows; de honkbalclub; mijn vrienden en kennissen; mijn familie; mijn vakanties (Vlieland, Altenmarkt en Agios for life); het leven in het algemeen; en mijn gezondheid. Allen waren tot een kleine 15 weken geleden heerlijke zoete taartpunten, vergelijkbaar met de hazelnootslagroomtaart van Maison Kelder. Ik at alle taartpunten met heel veel liefde op en genoot daar ongelofelijk van.

Tot de oncoloog mij vertelde dat een van mijn taartpunten flink bedorven en ranzig is. En wat doe je dan? Ga je je focussen op die ene taartpunt, met als resultaat dat je rare gezichten trekt als je een hap neemt, het zuur krijgt of last van je maag? Of…? Het is een keuze, maar er blijven natuurlijk nog zeven heerlijke taartpunten over! En om die te laten staan, als groot fan van taart, was ook geen optie. En ondanks het feit dat ik elke dag een hap moet nemen van die bedorven en ranzige taart, zorgen de overige stukken ervoor dat ik optimistisch blijf! Er is tenslotte nog heel veel lekkers over om voor te leven en van te genieten!

Daarnaast zijn de artsen bezig om dat ene stuk weer 'lekker' te maken en op te kalefateren door onder andere de bedorven slagroom te vervangen door verse slagroom. En dat lukt voorlopig aardig! Natuurlijk zal die ene taartpunt in de toekomst met regelmaat bederven, maar de focus ligt toch vooral op die zeven overheerlijke, lekkere, niet te versmaden hazelnootslagroomtaartpunten. Ik hou van taart!

1 december is dit deel van mijn chemotraject afgesloten, en ga er maar vanuit dat de dag erna de achtpersoons hazelnootslagroomtaart bij ons thuis op tafel staat. De dinerborden staan inmiddels al klaar!

Ik hou van Maison Kelder!