Movember………dat zit wel snor!
Hey Milo, zullen we onze snor laten staan in november? Vroeg een van mijn leukste en gaafste vriendjes vorige week. Nee, hoezo, ik ben al 31 jaar gestopt met roken, Marcel. Nee man, n(m)ovember is traditioneel de prostaatkankermaand.
En ik had het kunnen weten, want naast de traditionele dagen zoals Dry January, spaghettidag, naakttuinierendag en complimentendag heeft tegenwoordig iedere ziekte of aandoening ook, en terecht, zijn eigen dag of activiteit. Mensen die direct of indirect betrokken zijn bij ALS duiken de gracht in, kankerpatiënten, overlevenden, familieleden en vrienden fietsen of lopen, het liefst zes keer, de Alpe d’Huez op. Op de Nationale Poepdag van de Darmstichting worden we geconfronteerd met het belang van onze darmflora, enzovoort.
Dus in de prostaatkankermaand laten we onze snor staan, worden er her en der in het land symposia en congressen georganiseerd (zie www.movember.nl) over dit thema, en doneren we geld aan deze stichting. En omdat ik geen zwemmer, fietser of grote poeper ben, zei ik in al mijn enthousiasme en spontaniteit direct JA! Natuurlijk laat ik mijn snor staan in de maand november! En terwijl ik al droomde over diverse soorten snorren zoals de krulsnor of handlebar-snor (flinke snor waarvan de punten omhoog worden gedraaid), een natuurlijke snor (pretentieloze snor die je gewoon lekker laat groeien), de potloodsnor (de hele dunne nauwelijks zichtbare snor), de Fu Manchu-snor (de snor die dun boven de lippen is en waarvan de punten mogen blijven groeien en afhangen) of de hoefijzersnor (volle snor met verticaal doorgroeiende haren langs de mondhoeken tot aan de kin), realiseerde ik me dat mijn eerste deelname direct onder druk kwam te staan. Er groeit nu namelijk niets en daar is een duidelijke uitleg voor: baardgroei ontstaat bij mannen onder invloed van het hormoon testosteron, en dat proberen ze bij mij, met prikken en pillen, uit te schakelen. Testosteron is ook een heerlijke snoepwinkel voor prostaatkanker!
Ondanks het feit dat ik het grootste deel van mijn haar nog heb dankzij de haarbewaarkap die ik draag tijdens de chemo, gebeurt er iets vreemds op mijn lichaam. Je zou verwachten dat ik door het gif mijn wenkbrauwen, wimpers, neus- en oorhaar en gezichtshaar helemaal kwijt zou zijn, maar dat is niet het geval. Alles zit er nog, weliswaar in miniminimale hoeveelheden, maar er zit wat. De kin en bovenlip zijn al maanden voorzien van hele kleine, wat vlazige haartjes die nauwelijks groeien. Mijn scheerapparaat staat al maanden werkloos in de oplader. En ondanks mijn wens om mee te doen aan Movember, kan het gewoonweg niet. Het enige alternatief is een plaksnor, maar die kriebelt me te veel.
En omdat ik u toch al meeneem in mijn lichaamshaarhistorie, is er nog iets opmerkelijks aan de hand. Op de rest van mijn lichaam is mijn haar helemaal weg! Mijn rug, die een aantal maanden geleden nog vergeleken kon worden met een berenvelletje (de woorden van mijn vrouw), is inmiddels glad en zacht. Mijn benen zijn te vergelijken met die van een professionele wielrenner, en zelfs mijn ballen zijn kaal. Mijn twee maandelijkse bezoek aan The Wax Bar voor mijn Brazilian Wax is gestopt tot nader haargroei-orde.
Alleen op mijn borst is mijn mannelijkheid nog zichtbaar! En omdat ik daar ongelofelijk trots op ben, draag ik op mijn 59e T-shirts met laag uitgesneden V-halsjes! Na 8 november hoop ik dat mijn snor weer wat gaat groeien en dat ik in 2025 mee kan doen met Movember. Dat zit wel ‘handlebar’-snor.
Ik doneer aan alle partijen zonder te zwemmen, te fietsen, te lopen, te poepen of mijn snor te laten staan. Ik doe dat omdat het keihard nodig is en roep u op hetzelfde te doen!
Note:
Als je toevallig op Ibiza bent en je wil een keer hiken op echte Ibiziaanse wandelschoenen met een hele leuke, enthousiaste en grappige gids of lekker wil eten na een retraite, zoek dan contact met Marcel en Mariska! Dan zit dat zeker ook wel snor!
