Gezellig en goed!
Ik werd verliefd op mijn 16e toen ik voor de 3e keer van school werd verwijderd en mijn vader het meer dan zat was. Onderwijs was geen optie en werken de enige mogelijkheid om toch nog wat van mijn jonge leven te maken. En toevalligerwijs had hij als redacteur van City, het toenmalige Alkmaarse Glossy Magazine, een interview had gehad met Leo Claus. Claus was de eigenaar van Claus Partyhouse aan de Robsonweg en ik moest op dinsdagochtend op audiëntie bij deze geweldige ondernemer. Met klotsende oksels en het zweet in de bilnaad nam ik plaats aan tafel tegenover de bedrijfsleider van de bowling Wim Wamelink waar ik 10 minuten later was aangenomen als afwasser!! Ik hoefde niet naar huis want ik kon gelijk beginnen en realiseerde mij dat dit een slim een-tweetje was tussen mijn vader en Leo Claus!
En vanaf dag 1 werd ik besmet met misschien wel het gaafste vak van de wereld. De sfeer was overweldigend en een mix tussen gezelligheid, professionaliteit, vakmanschap en heelheelheel erg veel plezier. Koks en kelners stonden elkaar met regelmaat de huid vol te schelden omdat gerechten niet door kwamen, ze te lang op het luik stonden ‘af te koelen, er teveel bonnetjes tegelijkertijd werden ingeleverd of wanneer er 5 minuten voor de keuken sloot nog een tafel van 12 werd aangenomen!! Vanaf mijn roestvrije afwastafel keek ik met verbazing en verwondering naar dit gedrag en deed na 2 weken hetzelfde als het bestek niet werd gesorteerd in de juiste bakken, dezelfde charmante serveerster een stapel met borden neersmeet en riep; ‘ik ben zo terug’ en dat weer niet deed, als er zonder waarschuwing een warme pan was neergezet waar ik mijn klauwen aan verbrandde of als ik de schuld kreeg als er geen gepoleerd (opgepoetst) bestek meer was. De scheur ging open en de persoon in kwestie kreeg de wind van voren want dat deed iedereen tegen elkaar achter de schermen. En na afloop werd daar niets meer over gezegd!!!! Het leek alsof er niets was gebeurd. Collega’s die elkaar gedurende de avond de maat hadden genomen dronken een biertje of wijntje en waren gezellig met elkaar in gesprek!! Het was gebeurd en het was nooit persoonlijk bedoeld. De gasten waren door ons allemaal in de watten gelegd en heel erg blij vertrokken en daar hoorde deze spanning en manier van communiceren gewoon bij.
Ik vond het fantastisch en adopteerde deze nieuwe omgangsvormen met heel veel plezier en was 7 dagen per week aan de Robsonweg te vinden. Ik waste af, liet de honden uit, hielp Dik bij het oppoetsen van de banen en het onderhoud van de bowlingmachines, werd verantwoordelijk voor de desserts, ondersteunde Chef Atie en Souschef Jan bij het maken van de sauzen, mocht af en toe in de bediening staan en belandde uiteindelijk achter de Java grill als een van de 2 barbecue Chefs!! Ik werkte van 9 tot 01.00 uur en kwam tot enige bezorgdheid en ergernis van mijn vader te vaak met een slok op op thuis. Ik had na het school echec mijn roeping gevonden. Gasten blij maken en een hele goede collega zijn was mijn missie voor Live, De Horeca Rules!!!
Ik werkte bij prachtige bedrijven en ben ik de hele wereld overgevlogen, heb duizenden gasten blij gemaakt, in de maling genomen en verrast en heb nog steeds hele warme banden met heel veel (oud)collega’s. Wat een spanningscultuur al niet kan opleveren. Het motto was; ‘wij blij, zij blij’ of ‘zij blij, wij blij’. Hoe je het ook formuleert het was altijd wederkerig. En als man van 57 was het vroeger natuurlijk allemaal veel bet.., nee makkelijker. Borden waren super licht en voorzien van een starand, er was 1 soort filterkoffie, 2 soorten thee (Citroen en zwart), de uitstraling was gezellig maar sober en we maakten gebruik van een bonnenboekje met pen.
Dat is natuurlijk allemaal veel professioneler geworden. Zaken hebben thema’s en zijn up to date wat betreft de uitstraling, het eten wordt geserveerd op lange planken, tegels, bakstenen en de soep kommen zijn niet meer stapelbaar vanwege hun rare vormen. Er zijn theedozen met 45 soorten thee en de theezakjes zijn ingewisseld door Roestvrij Stalen mandjes die je in het water moet laten zakken. We kunnen kiezen uit 45 soorten koffie en ze kunnen de cappuccino opschuimen met 12 soorten melk!! De menukaarten zijn verrassend en vaak Internationaal. En dat alles wordt opgenomen door een ‘wijkloper’ met een kastje, handheld of telefoontje en het wordt gebracht door fitte en enthousiaste runners. Gezellig en goed staat daarbij centraal en is de nieuwe norm.
Bij Pluim, Mooij, de Turfmarkt, Fernando’s, Rue de la Plume, Roberto, Stadskaffee Laurens, Hofman, het Stokpaardje, Abby’s, de Buren, 1480, Steak en Irodion doen creatieve en gepassioneerde keukenteams en gezellige, vriendelijke en betrokken medewerkers iedere dag hun best om hun gasten BLIJ te maken. En dat lukt ze!! En of ze dat doen in dezelfde spanningscultuur als toentertijd hoop ik niet. De Horeca heeft zich ook gerealiseerd dat het allemaal best wat vriendelijker mag onderling!
En waarom deze restaurants?? Omdat ik daar onlangs zelf heb gezeten of omdat ik er verschrikkelijke goede berichten over heb gehoord!
Over 1 zaak wil ik nog wat extra’s kwijt! Aan de overkant van het kanaal zit sinds een paar jaar The Blue District. De Broers Tim en Peter Wouters hebben daar een samen met de bevlogen en aardige Harrit Tolsma een geweldige plek van gemaakt. Zij hebben van gezellig en goed een visie gemaakt die wetenschappelijk is onderbouwd! Gezond voedsel, regelmatig nuttigen van een wijntje, zo min mogelijk stress, opstaan met een doel en het samenkomen met familie en vrienden zijn namelijk een aantal factoren die bijdragen aan een gezond en heerlijk leven.
De Alkmaarse horeca is dus gewoon Goed en en heel gezellig!!
En dat is nog gezond ook.
Milo Berlijn
